ze stacjami monitorującymi, identyfikację użytkownika poprzez kontrolę jego zdjęcia występującego w pamięci układu i wiele innych.
Na rynku istnieje wiele rozwiązań realizujących wym. cele. Z uwagi na złożoność możemy je podzielić na kilka podstawowych typów:
Układy autonomiczne - obsługujące pojedyncze przejście z możliwością lub bez zapisu zdarzeń
Układy systemowe - obsługujące wiele przejść, sprzężone siecią własną, poprzez komputer nadrzędny lub sieć telefoniczną z wieloma dodatkowymi opcjami, w tym:
mini systemy,
systemy z wieloma kontrolerami,
systemy z wieloma kontrolerami o rozproszonej lokalizacji,
systemy wielodostępne.
Podstawowym zadaniem każdego układu jest ograniczenie dostępu osób niepowołanych lub kontrola ruchu osób uprawnionych na obszarach chronionych. Drugim ważnym elementem systemu jest możliwość rejestracji zdarzeń występujących w systemie. Istotne są również wszelkie stany alarmowe związane z kontrolą danego przejścia (np. forsowanie, podpieranie drzwi).
Instalując systemy kontroli dostępu staramy się dostosować ich parametry do indywidualnych wymagań każdego użytkownika.
Oprócz standardowej kontroli dostępu coraz istotniejszym stają się powiązania czasowe określające np. przebieg pracy danej osoby lub podające dokładne czasy wjazdów i wyjazdów pojazdów.
Tradycyjna metoda oparta na mechanicznym zamku i kluczach jest niezwykle czasochłonna i kłopotliwa, co uniemożliwia w tym wypadku zastosowanie bardziej zaawansowanych metod kontroli przejścia. Skutecznym rozwiązaniem jest stosowanie elektronicznych systemów sterowania dostępem (access control) wykorzystujących nowoczesne techniki identyfikacji i sterowanie dostępnością przejścia.
Zadaniem układów kontroli dostępu niezależnie od ich wielkości i złożoności jest odpowiedź na trzy pytania: KTO?, GDZIE?, KIEDY? Rozbudowane systemy pozwalają na zrealizowanie wielu dodatkowych opcji m.in. kontrolę wartowników, taryfikację czasu pracy, komunikację
